நந்தலாலா

“அங்காடித்தெரு” திரைப்படத்தை அடுத்து நான் மிகவும் எதிர்பார்த்த படம், மிஷ்கினின் “நந்தலாலா”. திரைப்படம் முழுவதும் தயாராகியும், கிட்டத்தட்ட கடந்த ஒன்றரை வருடங்களாக திரைக்கு வரமுடியாத நிலையில் இருந்தது. கடைசியாக வரும் 20ம் தேதி வெளிவர இருப்பதாக செய்திகள் வந்திருக்கின்றது.

”அஞ்சாதே” திரைப்படத்தை குறைந்தது ஆறு முறையாவது முழுமையாக பார்த்திருப்பேன். நான் எந்த திரைப்படத்தையும் ஒரு முறைக்கு மேல் பார்ப்பது இல்லை. ஆனால், அஞ்சாதே திரைப்படம் என்னுல் ஏற்படுத்திய அதிர்வு, என்னை மீண்டும் மீண்டும் பார்க்க தூண்டியது. ”திரைப்படத்தில் வரும் மொட்டை வில்லன், பூ விற்க்கும் கிழவி, எப்பொழுதும் சித்தியை திட்டிக்கொண்டு இருக்கும் குருவி, ஒயின் ஷாப்பில் வேலைப்பார்க்கும் அந்த சிறுவன், மனைவியின் தலையை வெட்டி காவல்நிலையத்துக்கு எடுத்துவரும் கணவன், அப்பாவிடம் “என்னை பார்க்காதீங்க பா” என்று சொல்லும் கைலியோடு நடுரோட்டில் நிற்க்கும் பெண், என்கவுண்டருக்காக தன் விரலை தானே சுட்டுக்கொள்ளும் போலிஸ்” இப்படி சின்ன சின்ன கதாபாத்திரங்களுக்கு மிஷ்கின் தந்த முக்கியத்துவமே என்னை மீண்டும் திரைப்படத்தை பார்க்க தூண்டியது. அந்த பூ விற்க்கும் கிழவியை கண்டிப்பாக யாராலும் மறக்க முடியாது.

சமீபத்தில் ஒரு ஹிந்தி நண்பர் “இது வரை தமிழில் எதாவது சீரியஸ் திரைப்படம் வந்துயிருக்கா??” என்று கேட்டார். நான் சிறிதும் யோசிக்காமல் சொன்ன பதில் “அஞ்சாதே”. ஏனோ அந்த நேரத்தில் ”கற்றது தமிழ்” திரைப்படம் கூட நினைவுக்கு வரவில்லை.

மிஷ்கினுக்கு புத்தகங்கள் மிகவும் பிடிக்கும் என்று அறிந்தபோது, அவர் மீது இருந்த மதிப்பு கொஞ்சம் அதிகமாகிவிடட்து. புத்தகங்களை (இலக்கிய புத்தகங்களை) படிக்கும் தமிழ் இயக்குனர்கள் மிகவும் குறைவு, விரல் விட்டு எண்ணிவிடலாம்.

மிஷ்கினின் பேச்சை இரண்டு முறை நேரடியாக கேட்டு இருக்கிறேன். இரண்டுமே புத்தக வெளியீட்டு விழா. ஒரு விழாவில் “நல்ல புத்தகங்கள் பற்றியும், நல்ல திரைப்படங்கள் பற்றியும் தொடர்ந்து எல்லாரிடமும் பேசுங்கள். அப்பொழுதுதான் அது எல்லாருக்கும்,சென்று அடையும்” என்றார். மற்றோரு முறை “Wolf Tottem" புத்தகத்தைப்பற்றி புகழ்ந்து பேசினார், ஏனோ என்னால் அந்த புத்தகத்தை இருபது பக்கங்கள் தாண்டி படிக்க முடியவில்லை.

தினமலர் வாரமலரில் மிஷ்கின் ஒரு தொடர் கட்டுரை எழுதி வந்தார். இது திருச்சி பதிப்பில் வெளிவந்தது. அதில் படித்த ஒன்று இன்னும் என் நினைவில் இருக்கிறது “சித்திரம் பேசுதடி படத்தில் வரும் அப்பா கேரக்டர் எப்பொழுதும் எதையாவது துடைத்துக்கொண்டு இருப்பார். அவர் மனதில் அழுக்கு இருந்தது, அதை சுத்தம் செய்வதற்க்காகவே அவர் எப்பொழுதும் துடைத்துக்கொண்டு இருப்பது போல் உருவாக்கியிருந்தேன்”.

எத்தனை இயக்குனர்கள் இதை போல் கதாபாத்திரஙகளை கூர்மையாக உருவாக்குகிறார்கள்??. போன வாரம் நான் பார்த்த ஒரு திரைப்படத்தில் “சந்தானமும், கருனாஸும்” விஞ்ஞானிகள். கொஞ்சமாவது விஞ்ஞானி போல அவர்கள் கதாபாத்திரத்தை உருவாக்கியிருக்கலாம். அப்படி இருந்தும் அவர்கள் ஒன்றும் நடிக்க தெரியாத நடிகர்கள் அல்ல. அவர்கள் என்ன செயவார்கள் பாவம், இயக்குனர் என்ன சொல்கிறாறோ அதைப்போல்தானே நடிக்க முடியும்.  

நான் இதுவரை எதிர்பார்த்து போன எந்த திரைப்படமும் நன்றாக இருந்ததில்லை. “நந்தலாலா” வெற்றி அடைய வாழ்த்துவதை தவிர, வேறு என்ன என்னால் செய்ய முடியும்??.

வாழ்த்துக்கள்.